J. Brahms / J. MacMillan: Symphony No.4 / Larghetto for orchestra / Pittsburgh Symphony Orchestra / Manfred Honeck, dirigent / Opname april 2018 / oktober 2017, live Heinz Hall for performing Arts, Pittsburgh / Reference Recordings FR-744SACD / DSD2.0 en 5.0, PCM2.0
Onlangs na een heerlijke maaltijd genoten te hebben bij vrienden - het kon weer even tussen de maatregelen door -, werd er door de heren nog wat ‘geboomd’ over muziek. Over wat we onlangs gehoord hadden of zoals in mijn geval over deze te bespreken nieuw opname van Brahms’ Vierde. Met een glimlach om de mond en de eerste noten neuriënd vielen we beiden tegelijk in, terwijl de dames het over ander zaken hadden. Bekend fenomeen? Maar nu even dit: wat een héérlijke muziek! Volume tandje hoger gezet thuis in mijn werkkamer. Wat heb ik deze muziek al vaak gehoord, net als de andere grote werken van deze geboortige Hamburger. In deze kolommen zou ik graag refereren aan een uitzending van een van de klassieke zenders op de Duitse radio toen ik onderweg was naar huis met een dirigent aan het woord wiens naam ik niet meer weet en die haarfijn deze symfonie analyseerde. In al zijn complexiteit en schoonheid. Jammer dat ik deze ervaring niet met u kan delen. Wow. En daar denk je als luisteraar eigenlijk helemaal niet bij na?! Mooi dat Manfred Honeck er in het tekstboekje een en ander over schrijft, zeer interessant! Wat een ‘must’ in je collectie en dan in het bijzonder deze opname/uitvoering. Het even inhouden in de eerste maten maakte mij al meteen nieuwsgierig hoe Honeck, die onlangs zijn contract heeft verlengd bij de Pittsburgh, het er verder af zou brengen en dát is werkelijk prachtig, mede geholpen door de fraaie registratie door Sound Mirror uit Boston. De tweede compositie is het ‘Larghetto for Orchestra’ van James MacMillan, een werk dat ik niet kende en dat meer is dan alleen maar even een ‘vuller’ voor deze uitgave van Reference Recordings. MacMillan bewerkte een eerdere vocale compositie die hij schreef voor The Sixteen als opdracht ter viering van het tienjarige dirigentschap van Honeck bij het orkest. Mooi zo die gregoriaanse melodie te horen door eerst de hoorn en daarna de trompet.
