C. Debussy: ‘Feux d’Artifice’ / 24 Préludes / Marietta Petkova, piano / Opname 20 juni 2019, live Salle Paderewski, Lausanne / BS19-096 / PCM2.0
In Music Emotion van oktober j.l. kon je een ‘in Memoriam’ lezen van de op 9 september overleden toonmeester Leo de Klerk van de Bloomline Studio. Ik vind bij de bespreking van deze 2CD met de Préludes van Claude Debussy een goede reden om op deze plek bij deze ‘muziek-magiër’ stil te staan, omdat ook wij een lange historie kennen van vriendschap en samenwerking.
Ik ontmoette Leo eind tachtiger jaren, in 1987 of 1988 weet ik niet meer precies, in de showroom van TransTec aan de Schiedamsevest in Rotterdam waar ik toen werkzaam was. Hij zocht afluistermonitoren voor zijn pas opgericht bedrijf/studio in ’s Gravendeel. Het werden ESL-63PRO met een Quad 606 eindversterker. Ik ging graag in op zijn uitnodiging hem te komen bezoeken – hemelsbreed zo’n 10 kilometer van mijn woonplaats. Sedert dat eerste bezoek bleven we in contact omdat er al snel een geestverwantschap ontstond en van mijn kant grote bewondering voor Leo’s vakkennis en artisticiteit. Het begin van een studio is net als alle andere beginnen lastig en ik mag in alle bescheidenheid zeggen dat ik hem wat klandizie kon bezorgen voor het maken van opnames in de regio. Ik werkte als geluidsarchivaris bij het RPhO en was daardoor redelijk ingevoerd in de muziekwereld van Rotterdam e.o. Als het tot een commerciële activiteit dreigde te raken, schakelde ik Leo in.
Van hem kreeg ik vele nuttige tips – als hoofdsysteem gebruikte ik in de Grote Zaal van De Doelen al gauw een Blumlein configuratie (naamgever was de Engelse engineer Alan Blumlein, kijk maar eens op wikipedia) wat door Leo grafisch fraai in zijn logo is verwerkt: gekruiste microfoons met acht-karakteristiek. Zoals het gaat in het leven kom je elkaar af en toe weer tegen, dus ook met Leo; nooit helemaal uit het oor en oog verloren, want…
In 2008 zaten we ineens tijdens een AES Conventie in Amsterdam samen in een jury – ik mocht Cees van der Gragt wegens verhindering vervangen –, ter beoordeling van klassieke opnames. Uit de tien inzendingen zat de driekoppige jury (een Engelsman wiens naam ik niet meer zo snel bij de hand heb, Leo en ik) nagenoeg op één lijn; alleen de volgorde van de drie beste opnames verschilde. Ik kwam ze bij het opruimen van mijn werkkamer laatst nog tegen…
Samen bewerkten we opnames van het Philharmonia Quartett Berlin, produceerde Leo CD’s voor het RPhO en vele andere projecten. Zijn revolutionaire vinding – de Omniwave –, liet hij me in ’s Gravendeel horen en ik was verbluft. In diverse publicaties heb je daar ongetwijfeld over kunnen lezen, dat hoeft hier nu niet herhaald.
Nee, dan naar de sublieme opnames die hij me tijdens ontmoetingen en passant gaf – nooit enige opschepperij, altijd bescheiden –, en waren gemaakt van de pianiste Marietta Petkova, zoals de prachtige live-opname van Rachmaninovs Derde Pianoconcert (BS11-089) opgenomen in een concertzaal in Sofia – een absolute aanrader! –, of de complete Preludes van dezelfde componist op het label Doron (DRC3040/41) of voor de verzameling toegiften op de CD ‘Encores’.
Dus ja, toen Marietta Petkova mij vroeg haar nieuwste dubbelaar te willen bespreken in deze kolommen was het pleit snel beslecht.
Tijdens de zondagmiddag voor de deadline ben ik er eens goed voor gaan zitten, terwijl ik al luisterend deze tekst in de MacBook zit te kloppen. En eerlijk gezegd werd ik steeds afgeleid omdat Debussy’s muziek, en zeker ook door Petkova’s spel, mijn aandacht naar de muziek werd getrokken. Enerzijds omdat het muziek is die gewetensvolle beluistering behoeft en anderzijds omdat haar spel een hoog intrigerend gehalte heeft. Het is alsof je wil zeggen: “Theo, ga er eens goed voor zitten. Ik heb je veel te vertellen, een lang verhaal over een reis naar verre einders en die niet zal vervelen, geloof me maar!” En dát was zo: een betere besteding van deze zondagmiddag kon ik me niet voorstellen. Leo bedankt voor al het moois dat je hebt opgenomen, wat je me hebt geleerd en wat je de wereld hebt nagelaten! Marietta, dank voor deze ondersteunende klanken. Alles in dierbare herinnering!
