Auteur: Theo Wubbolts

Dresdner Musikfestspiele

Datum en plaats van uitvoering: 25 mei 2023, Kulturpalast Dresden / Uitvoerenden: spreker Klaus Maria Brandauer / Vrouwen van Bachchor Salzburg / Mozarteumorchester Salzburg / Andrew Manze, dirigent

Werken: Sinfonie nr.7 ‘Unvollendete’, Franz Schubert / ‘Ein Sommernachtstraum’ op.21 en op.61, resp. Ouvertüre en Schauspielmusik, Felix Mendelssohn

Sprookjes zijn voor grote mensen maar worden doorgaans aan kinderen verteld. Zo ook ‘A Midsommer Night’s Dream’ van William Shakespeare en waarvan ik je de details bespaar, laat staan dat ik je de verwikkelingen die zich in het verhaal voordoen hier opdis. Na in voor de pauze getrakteerd te zijn geweest op een magnifieke uitvoering van Schuberts ‘Unvollendete’, betrad onder luid applaus niemand minder dan Klaus Maria Brandauer vóór op het podium om op een stoel plaats te nemen als ware hij een solist maar dan zonder instrument. Want Brandauers bijdrage was zijn stem en zijn onnavolgbare voordrachtskunst in Mendelssohns ware meesterwerk.

In Hamburg geboren in 1809, groeide Felix op in een welgestelde en de kunsten toegewijde en liefhebbende familie, omringd door belangrijke pedagogen als componist Ludwig Berger en vioolleraar Carl Wilhelm Henning en niemand minder dan Goethe’s musikale raadgever Carl Friedrich Zelter. In huize Mendelssohn werd des zondags gemusiceerd, soms met nieuwe composities van Felix, dan toch vaak ook met kleine orkesten. Als zeventienjarige (sic) toondichte Felix al een ouvertüre – zijn opus 21 -, in de zoektocht naar geschikte stof voor een opera. De tweede poging volgde zeventien jaar later om op aanbeveling van Friedrich Wilhelm IV een compleet ‘Bühnenwerk’ voor het theater te componeren. De première vond plaats op 14 oktober 1843 in het Neues Palais, ook wel Sanssouci genaamd, bij Potsdam.

Nu in het Kultur Palast te Dresden moest het publiek het zonder toneelspelers en elfjes stellen – de vrouwen van het Bachchor Salzburg bleken hun muzikale vertegenwoordigers -, maar de voordrachtskunst van Brandauer was dermate beeldend dat dit gemis meer dan goed werd gemaakt. Het Mozarteumorchester Salzburg volgde en begeleide Brandauer op even hoog niveau. Vooral de blazers, klarinet, hoorn, fluit en hobo wist het uitverkochte huis te waarderen, alsmede de fijnzinnige aanwijzingen van dirigent Andrew Manze en werden diverse keren teruggeroepen om applaus in ontvangst te nemen.

Ik zou bijna vergeten hoe schoon en delicaat Schuberts Unvollendete door dit orkest werd uitgevoerd; van fluisterzacht tot verdraaglijk luid. Alles in een gewetensvolle en partituur getrouwe aanpak. Een concert dat op het lijstje ‘onvergetelijk’ wordt bijgeschreven.